Dutje.

Als het de Knager even allemaal teveel wordt, gaat hij liggen…denkt aan de oude schele leeuw uit Daktari ( Clarence) en dut lekker een uurtje 14 weg.

Naar binnen.

Ze mochten niet naar binnen. De lezing van Sijsje Hollenkamp over het Thema : “Zijn vrouwen beter af zonder de man” ging aan hun neus voorbij. Op naar het aanpalende café dan maar.

Hengel.

“Heeft die man nou gewoon een viskoffer bij zich”? vroeg de Knager aan zijn klasgenootje van 1962 Bout Wasems.

Nederbuigen.

“Sta op Knoop” ..”Het is werkelijk te gek voor woorden dat jij niet in het bijzijn van je vrouw het woord Badstof durft uit te spreken”…stel je niet zo aan alsjeblieft”.  Ja Serrijns Meubels wist precies waar de ouders van Knoop Luyckx steekjes hadden laten vallen.

Trainer.

“Zo’n Bram van Bommel mag nog niet eens de veters van mij dichtmaken, het balletje het werk laten doen mijne heren, dat is mijn credo”. Krombacher had het niet zo op met gediplomeerde trainers met een voorliefde voor ouwe autorai-brochures.

Bizar.

Wat een bizar motief heeft dat shirt van de Knager toch mee gekregen van de ontwerper. Een Knager die nog keurig aan de kleintjes pils zit en dus een slordige 57 kilo minder met zijn papbenen hoeft mee te torsen.

Het licht van …

Goudkleurig Rembrandt licht schijnt achter Krombacher richting lens van fotograaf Hoes van Laarhoven. Henki vreest met grote vrezen, Krombacher wacht nu al 7 minuten op de mammoetbestelling van Henki.  6 bier en een schaal brie.

Jarig.

Deun Fistels is jarig. En het is meestal Knoop Luyckx die dan de dag opleukt met O.A Griekse dansers, gebakken mosselen, lekkere boogie-woogie muziek en wat licht erotische dia,s. Verder speelt de drank een niet onbelangrijke rol tijdens die verjaardagen.

Eruit nu.

Toen Knoop Luyckx aan de dubieuze eigenaar vroeg of ze hier ook geld willen wassen kreeg Knoop een oude ananas naar zijn hoofd en was het beter voor hem om maar “eben eine strasse um zu gehen”.

Gemutlich.

Ach wat zaten ze daar toch gezellig, en toen de barjuf zei:” Voor iedereen nog een kersenbonbon”?? schreeuwden ze allemaal in koor “Wij blieven geen kersenbonbon , vul de kelken maar lieve Manon”! En toen was iedereen weer blij daar in dat Anton Pieck-café.